SOŁECTWO MAŁA WIEŚ DOLNA
Ogół mieszkańców sołectwa Mała Wieś Dolna stanowi samorząd mieszkańców wsi Mała Wieś Dolna. Sołectwo Mała Wieś Dolna jest jednostką pomocniczą, którego mieszkańcy wspólnie z innymi sołectwami i mieszkańcami Gminy Sulików tworzą wspólnotę samorządową Gminy Sulików.Organizację i zakres działania sołectwa określa statut sołectwa uchwalony przez Radę Gminy Sulików uchwałą nr IX/73/03 Rady Gminy Sulików z dnia 25 czerwca 2003 r.
Powierzchnia obrębu to około 340,69 ha, z czego tereny zainwestowane to 6,5 % (23 ha), a lasy - zaledwie 1 % ogólnej powierzchni terenu. Tereny zainwestowane i zagospodarowane grupują się wzdłuż drogi powiatowej nr 12309. We wsi znajduje się plac zabaw z silownią zewnętrzną, piekarnia.
Sołtys: Małgorzata Czesnakowska
Rada Sołecka:
Grażyna Fudala
Anna Cepowska
Jadwiga Kowalska
Mała Wieś Dolna to miejscowość o bardzo rzadkiej w naszym regionie zabudowie łańcuchowej o flamandzkim charakterze. W pierwszej połowie XIII w. przybyli tu koloniści, którzy budowali domy tylko po jednej stronie drogi, ze względu na mokradła znajdujące się po przeciwległej stronie, ciągnące się wzdłuż rzeki Czerwona Woda. Na zachód od drogi powstał łanowy układ pól. Najprawdopodobniej dzięki takiemu rozmieszczeniu zabudowy wsi zawdzięcza ona swoją pierwszą nazwę - Halbendorf (Półwieś). W 1813 r. we wsi podczas wojen napoleońskich, mieszkańcy wspólnie z dziedzicem baronem von Rechenbergiem musieli przygotować kwatery i żywność dla 22 generałów, 228 oficerów, 5679 podoficerów i szeregowców oraz 3662 koni. Poprzez nieostrożność francuskich i włoskich żołnierzy we wsi wybuchł pożar, w wyniku którego spłonęły dwa gospodarstwa. W pierwszej połowie XIX wieku w Małej Wsi Dolnej istniało rozbudowane rzemiosło, działało tu 4 szewców, 4 krawców, 19 tkaczy, 2 piekarzy i rzeźnik. Ponadto we wsi funkcjonował folusz, tartak, cegielnia oraz duży browar, eksploatowano torf i bazalt. W 1921 r. znaczna część wsi została przyłączona do Sulikowa. W 2012 r. Małą Wieś Dolną zamieszkuje 161 mieszkańców. Położona w kotlinie rzeki Czerwona Woda Mała Wieś Górna została osiedlona w XIII w. przez niemieckich kolonistów. Wieś początkowo nazywano Krowim Ogonem, ze względu na jej mały obszar. Wieś nazywano Kuczail (1373 r.), Kuczayle (1429 r.), Kwehezayl (1491). W drugiej połowie XVI w. ówczesny właściciel wsi Paweł Siegmund nazwał wieś Półwieś Górna (Oberhalbendorf). Zaraz po II Wojnie Światowej posługiwano się prowizoryczną nazwą Półpice Górne. W 1373 r. właścicielem Małej Wsi Górnej był równoczesny właściciel Sulikowa Henczil Jon von Gersdorf. W pierwszej połowie XV w. Nikel von Gersdorf z Kunowa sprzedał wieś Albrechtowi von Hoberg. Następnie przez około 150 lat wieś należała do zgorzeleckich mieszczan. W 1565 r. Małą Wieś Górną posiadł doktor medycyny Paweł Siegmund. Z początkiem XVII w. Wilhelm von Liedlau osiedlił pierwszych chałupników zajmującym się tkactwem lnianym, które przetrwało do połowy XIX w. Na skutek wojny trzydziestoletniej pięć gospodarstw zagrodniczych opustoszało. Dzięki napływowi egzulantów z okolic Frýdlantu a następnie ze Śląska straty w ludności zostały uzupełnione. W 1845 r. Małą Wieś Górną zamieszkiwało 263 mieszkańców, a w 1946 r. (w tym 126 Niemców i 122 Polaków).