SOŁECTWO WILKA
Ogół mieszkańców sołectwa Wilka stanowi samorząd mieszkańców wsi Wilka, Kolonia Ksawerów. Sołectwo Wilka jest jednostką pomocniczą, którego mieszkańcy wspólnie z innymi sołectwami i mieszkańcami Gminy Sulików tworzą wspólnotę samorządową Gminy Sulików. Organizację i zakres działania sołectwa określa statut sołectwa uchwalony przez Radę Gminy Sulików uchwałą nr IX/73/03 Rady Gminy Sulików z dnia 25 czerwca 2003 r.
Powierzchnia obrębu - 584,81 ha z czego na lasy przypada 7 % (43 ha), na użytki rolne 67 % (444 ha), a na tereny zainwestowane 7 % (ok. 46 ha). Zabudowa mieszkaniowa o mieszanym charakterze. Tereny zainwestowane przylegają bezpośrednio do jeziora Witka. W granicach administracyjnych obrębu Wilka znajdują się położony na wschód od wsi Ksawerów oraz na północny-zachód - przysiółek Bory - grupa zwartej zabudowy zagrodowej.
Sołtys: Andrzej Ślipko
Rada Sołecka:
Franciszek Pieciul
Bożena Kłapyta-Ślipko
Maria Wiśniewska
Anna Grabowska
Opisana po raz pierwszy w 1361 r. miejscowość Wilka położona jest nad zaporowym Jeziorem Niedowskim zwanym Witką. Nazwa tej słowiańskiej miejscowości pochodzi od serbołużyckiego wyrazu „wjelk” (wilk). Wieś zamieszkiwana przez serbołużycką ludność została zniemczona na przełomie XIV i XV w. W 1399 r. właścicielem wsi był Jon von Hoberg, a w 1414 r. wspomniany wcześniej Kondrad von Hoberg. We wsi w pierwszej połowie XV w. znajdował się folwark, młyn oraz stawy hodowlane. W związku ze śmiercią ostatniego Hoberga z linii Wilka - obłąkanego Krzysztofa wieś zajął król czesko-węgierski Ferdynand I Habsburg. Król przekazał wieś staroście Ulrykowi von Nostitz, który sprzedał ją przed końcem 1546 r. wójtowi klasztornemu w Maryjnym Dole (Marienthal) Adamowi von Penzig, wnukowi włodarzy Pieńska i Puszczy Zgorzeleckiej. Adam dokupując przed śmiercią kolejne włości: Ręczyn, Kostrzynę i Lutogniewice, przekazał ogromny majątek swojemu synowi, który nabywając potem Niedów, Wrociszów Dolny, Spytków i Borów stał się jednym z najbogatszych ziemian na Górnych Łużycach. W 1750 r. ród Penzingów na Wilce wygasł, kolejnymi właścicielami byli m.in. Rudolf Ernest von Kyaw, polski szambelan Jan Karol von Nostitz Drzewiecki. W pierszej połowie XIX w. wsią władała rodzina o polskich korzeniach von Tschirschky-Bögendorff a następnie hrabia Fryderyk Wilhelm von Brühla. W pierwszej połowie XX w. we wsi funkcjonowały 2 cegielnie, a w okresie międzywojennym w stawach hodowano karpie i liny oraz zajmowano się hodowlą bydła. Po zakończeniu II wojny światowej do wsi przybyli osadnicy z województwa tarnopolskiego. W roku 1919 Wilkę zamieszkiwały 324 osoby, w 1939 r. - 287, w 2002 r. - 101 (łącznie z Wilką Bory).