SOŁECTWO MIKUŁOWA
Powierzchnia obrębu - 677,78 ha, lasy zajmują 10 % (ok. 68 ha), użytki rolne 77 % (ok. 515 ha), a tereny zainwestowane 11 % (ok. 80 ha). Zabudowa dość rozproszona, w większości zagrodowa z niewielką ilością usług - zakłady kamieniarskie, sklep spożywczy, świetlica wiejska, remiza OSP i boisko sportowe. We wschodniej części wsi obiekty dawnego zespołu pałacowo-parkowego z końca XVIII wieku, wykorzystywane później przez PGR. Na północ od terenów zainwestowania wiejskiego znajduje się jedna z największych w kraju rozdzielni elektroenergetycznych 400/220/110/20 kV - GPZ „Mikułowa”. Teren obrębu Mikułowa przecina gęsta sieć napowietrznych linii elektroenergetycznych najwyższych i wysokich napięć (400, 220 i 110 kV), co powoduje znaczne ograniczenia w zagospodarowaniu terenów obrębu. Organizację i zakres działania sołectwa określa statut sołectwa uchwalony przez Radę Gminy Sulików uchwałą nr IX/73/03 Rady Gminy Sulików z dnia 25 czerwca 2003 r.
Ogół mieszkańców sołectwa Mikułowa stanowi samorząd mieszkańców wsi Mikułowa. Sołectwo Mikułowa jest jednostką pomocniczą, którego mieszkańcy wspólnie z innymi sołectwami i mieszkańcami Gminy Sulików tworzą wspólnotę samorządową Gminy Sulików.
Sołtys: Anna Marczyk
Rada Sołecka:
Jan Szejbach
Dorota Dominikowska
Agnieszka Łacinowska
Katarzyna Gawęda-Białostocka
Andrzej Sudomlak
Mikułowa leży na Wysoczyźnie Siekierczyńskiej, początki wsi nazywanej w 1740 r. Nickelsdorf sięgają XIII w. Po II wojnie światowej wieś nazywano Mikołajów i Nikorsk. Na przełomie XI i XII w. rozpoczęła się niemiecka kolonizacja tych terenów. Sprzyjało temu objęcie władzy na terenie Górnych Łużyc przez Marchię Miśnieńską. Wieś jest położona na starym trakcie łączącym Żytawę z Lubaniem. Podczas wyprawy Wielkiej Armii Napoleona na Rosję zarządzono ulepszenie drogi i obsadzenie jej topolami, od tego czasu na terenach Łużyc sadzono te drzewa wzdłuż dróg. W XIV i XV wieku Mikułowa stanowiła własność mieszczan zgorzeleckich i dzieliła się na Mikułowę Dolną i Górną. Pod koniec XV w. spadkobiercy mieszczan sprzedali Mikułowę Dolną dla szpitala św. Ducha w Zgorzelcu. Założycielem Mikułowej Górnej w XVI w. był Maciej von Salza. Z końcem XVIII w. powstała szkoła ludowa, zbudowano 2 młyny wodne. We wsi funkcjonowała też piekarnia, mieszkańcy trudnili się tkactwem bawełny i wydobywaniem torfu. W 1865 r. w pobliżu miejscowości zbudowano kolej żelazną (Zgorzelec-Lubań). Wybudowano również stację kolejową, pocztę i restaurację. Na skrzyżowaniu dróg Mikułowa-Zgorzelec mieścił się budynek Urzędu Celnego, który obsługiwał klientów przekraczających granicę z Cesarstwem Austro-Wegierskim w Zawidowie. W 1923 r. nastąpiła elektryfikacja sieci kolejowej, którą wojska sowieckie zniszczyły w 1945 r. Na początku XX w. powstały dwie restauracje i karczma z salą widowiskową oraz mleczarnia. Po zakończeniu II Wojny Światowej na teren wsi przybywają osadnicy m.in. wysiedleńcy z kresówwschodnich, z okolic Oszmiany, Brześcia nad Bugiem oraz Rohatynia. W 1960 r. na terenie wsi zostaje oddana do eksploatacji rozdzielnia elektroenergetyczna. Była pierwszą w Polsce rozdzielnią pracującą na napięcie 400 kV. Po modernizacji jest to jedna z ważniejszych stacji łączących systemy energetyczne między Polską, Czechami i Niemcami. W 1994 r. na terenie Mikułowej powstała Stacja Uzdatniania Wody, z której cała gmina jest zaopatrywana w wodę. W 1939 r. wieś liczyła 330 mieszkańców, w 2002 r. - 318.
